Pisownik

Między nami brakuje mi najbardziej 27 minuty pierwszej godziny naszego ulubionego filmu „Między słowami”.

I dwudziestu sekund kolejnej minuty.

Kiedy mówisz, że nie chcesz wyjeżdżać

a ja proponuję Ci żebyś został.

Możemy założyć band.

Chcę dalej odcinać metki od twoich nowych koszul

i dotykać się kolanami siedząc na wysokich krzesłach barowych.

Między nami międzysłowia.

Zaplątałam się gdzieś po-między.

Musimy sobie wyjaśnić, dlaczego wtedy tak na mnie spojrzałeś.

I co to znaczy dla mojej przyszłości.

Powtórz głośno to, co wtedy szepnąłeś mi do ucha…

Prosisz go – Przyjdź i pociągnij mnie za sobą!

Prosisz – Ucieknijmy!

Przekonajmy się o tym, jacy jesteśmy, bez naszych kontekstów.

Znajdźmy nasze miejsce i zacznijmy od wstępu do tej historii – spotkali się przypadkowo.

Urządzimy wspólne życie.

Trochę dasz Ty, trochę oddam ja.

Zbudujemy przyszłość na meblach z IKEA.

Z głową opartą na dłoniach i wzrokiem skierowanym na nowe horyzonty.

Będziemy siedzieli naprzeciwko siebie w pociągu i pokonywali odległość między nami.

Jeśli nadarzy się okazja, zaprosisz mnie do tańca a ja zgubię się w Twoich czarnych oczach.

Kiedy nagle przechylę się w tył, Twoja mocna ręka będzie już za moimi plecami.

Przytulisz mnie do swojej koszuli w której pozwolisz mi zasnąć, ponieważ tak bardzo ją lubię. Przygotujemy się na każdą porę roku.

I na każdą chwilę w której nie będziemy potrafili bez siebie żyć.

Rozplanujemy budżet na przyszły rok i zadecydujemy czy kupujemy nowe charaktery.

A ja do kasy wciąż stoję sama.